Jak narysować perspektywę

Zawartość

• 01. Umieść linię horyzontu
• 02. Wykorzystaj perspektywę jednopunktową
• 03. Stwórz perspektywę dwupunktową
• 04. Podnieś swoje umiejętności za pomocą narzędzi analogowych
• 05. Zanurz się w narzędziach cyfrowych
• 05. Przyjmij swoje błędy

Nauka prawidłowego rysowania perspektywy może zmienić cały proces rysowania. Niezależnie od tego, czy rysuję tradycyjnie ołówkiem i papierem, czy cyfrowo za pomocą tabletu graficznego, nadal konstruuję nawet najbardziej skomplikowane sceny, używając technik rysowania linii horyzontu i punktów znikania, których większość ludzi nauczy się na zajęciach plastycznych.

Może się to wydawać dziwnie przesadnie skomplikowane, kiedy tak łatwo jest szybko wykonać makietę podstawowej wersji sceny za pomocą programów do modelowania 3D do poprowadzenia rysunku, ale kiedy ręcznie wyznaczasz rysunek perspektywiczny, dajesz sobie pewną elastyczność w interpretacji metoda. Przestrzegając i często lekko naginając te zasady, wzbogacasz narracyjną kompozycję obrazu, dodając głębię, dramaturgię i atmosferę. Oto kilka metod, z których korzystam najczęściej, w tym perspektywa jednopunktowa i perspektywa dwupunktowa.

Przeczytaj także nasz przewodnik po techniki artystyczne musisz wiedzieć, i nasza lista najlepszych jak rysować tutoriale.

Kliknij w prawym górnym rogu każdego obrazu, aby go powiększyć.

01. Umieść linię horyzontu

Najważniejszą decyzją jest umiejscowienie linii horyzontu w stosunku do ważnych postaci i elementów, takich jak przedmioty, meble czy budynki w scenie. Warto pamiętać, że horyzont znajduje się na tym samym poziomie, co wyimaginowane oko widza.

Umieszczenie linii horyzontu nad postaciami daje widzowi wrażenie, że znajdują się wyżej, na przykład patrząc w dół z platformy. Jeśli wyobrazimy sobie, że nasz widz stoi na tej samej powierzchni, co inne postacie w scenie, wszystkie stojące postacie w scenie również będą miały głowę na linii horyzontu, z wyjątkiem szczególnie wysokich lub niskich postaci.

Jeśli linia horyzontu jest niska, a postacie rozciągają się wysoko nad horyzontem, wydaje się, że widz leży na tej samej powierzchni lub stoi na niższej platformie i patrzy w górę. W mojej powieści graficznej Square Eyes często ustawiałem linię horyzontu na rysunku bardzo nisko lub bardzo wysoko. Wydawało się, że pasuje do tonu książki, w której główna bohaterka jest często zdezorientowana i zdezorientowana otoczeniem, które albo unosi się nad nią, albo rozciąga się w nieludzko rozległych widokach.

02. Wykorzystaj perspektywę jednopunktową

Powyższe zdjęcie pokazuje perspektywę jednopunktową z linią horyzontu umieszczoną nisko w kadrze, ale na poziomie postaci, aby pokazać, że budynki są przyćmione.

W perspektywie jednopunktowej poziome linie na dowolnej płaszczyźnie prostopadłej do punktu widzenia cofną się do znikającego punktu, który znajduje się gdzieś na linii horyzontu. Zwykle unikam umieszczania punktu zbiegu w samym środku rysowanej przeze mnie przestrzeni, ponieważ zazwyczaj tworzy on zbyt dużą symetrię w widoku, przez co kompozycja wydaje się statyczna i trochę nienaturalna. Jednak czasami ten niesamowity spokój może dodać atmosferę sceny.

03. Stwórz perspektywę dwupunktową

W tym przykładzie perspektywy dwupunktowej oba znikające punkty znajdują się poza kadrem, a linia horyzontu jest wyśrodkowana na obrazie, nadając scenie naturalne wrażenie niskiego napięcia.

Podczas rysowania perspektywy dwupunktowej zawsze umieszczam jeden lub oba znikające punkty poza krawędziami rysunku. Uważam, że kiedy zarówno lewy, jak i prawy punkt zbiegu znajdują się wewnątrz kadru, powstają dramatyczne kąty perspektywiczne. To czasami generuje obiekty, które wyglądają na dziwnie rozciągnięte. Jednak przeważnie zależy mi na bardziej naturalnym polu widzenia, więc staram się lokalizować znikające punkty w taki sposób, aby tworzyły dobrą równowagę między dramaturgią a realizmem.

04. Podnieś swoje umiejętności za pomocą narzędzi analogowych

Mam różne zestawy linijek własnej roboty, których używam podczas tradycyjnego rysowania perspektywicznego na papierze i ołówku. Najprostsze są wycinane z płyty montażowej i obracane na kołku rysunkowym, który działa jako punkt zbiegu. Dzięki temu mogę szybko przesuwać linijkę po stronie i wiedzieć, że każda linia, którą narysuję na krawędzi przeciągającej, cofnie się do tego znikającego punktu. Można to ustawić z tyloma linijkami i punktami zbiegu, ile potrzeba, ale zazwyczaj używam tylko jednej lub dwóch naraz.

Zdjęcie powyżej przedstawia dwupunktową perspektywę z niską linią horyzontu i znikającym punktem daleko poza kadrem, aby wzmocnić wrażenie odległości i skali. Nie zawsze jest możliwe, aby linijka była wystarczająco długa lub wystarczająco szeroka, aby linijka mogła być fizycznie połączona ze znikającym punktem. Potrzebna jest linijka, która niezawodnie obraca się wokół punktu, z którym nie jest w rzeczywistości połączona. Był to przyjemnie trudny problem, z którym borykałem się przez wiele lat, zanim w końcu wymyśliłem rozwiązanie, które polegało na połączeniu trzech linijek, które poruszały się wokół dwóch pinezek.

05. Zanurz się w narzędziach cyfrowych

Podczas rysowania cyfrowego w Photoshopie uważam, że rozszerzenie obszaru roboczego, aby narysować wszystkie linie perspektywy cofające się do znikającego punktu po lewej lub prawej stronie sceny, jest zwykle zbyt uciążliwe. W tym przypadku staram się dodawać podstawową kwadratową siatkę jako pomoc, którą dostosowuję do głównych linii perspektywy za pomocą narzędzia programu Pochyl (Edycja> Przekształcanie swobodne> Pochylanie). Zwykle zapewnia to wystarczające wskazówki, aby bardziej szczegółowe linie można było narysować wzrokiem, nawet jeśli nie leżą dokładnie na linii siatki.

Rysowanie cyfrowe pozwala również na inne skróty oszczędzające czas, szczególnie podczas rysowania powtarzających się elementów w perspektywie, takich jak budynek, który ma wiele okien o tym samym rozmiarze i kształcie. Oto moja metoda przedstawiania powtarzających się elementów. Najpierw narysuj jedno okno i zapisz plik, nadając mu nazwę „Pojedyncze okno”. Następnie utwórz nowy dokument, przejdź do Plik> Umieść połączony ... i wybierz plik z jednym oknem. Dodaj tyle wielokrotności okna, ile potrzebujesz, układając je tak, aby pasowały do ​​elewacji rysowanego budynku. Następnie zapisz plik jako „Fasada 1”.

Teraz utwórz nowy dokument i umieść połączony plik Fasada 1. Możesz teraz pochylić elewację do wymaganej perspektywy, bez konieczności rysowania wszystkich okien osobno. Ponadto, jeśli wprowadzisz zmianę w pliku pojedynczego okna, wszystkie kopie zostaną również zaktualizowane w widoku perspektywicznym. Na koniec połącz plik elewacji i pochyl, aby dopasować perspektywę sceny.

05. Przyjmij swoje błędy

Tylko wtedy, gdy wymagany jest jakiś niezwykle złożony kształt, używam oprogramowania do modelowania 3D, aby pomóc w wygenerowaniu obrazu. Wynika to po części z upartej radości z technicznego wyzwania rysunkowego, ale także dlatego, że oprócz elastyczności, jaką daje, pozwala również na pewne błędy. Czuję, że w tych małych błędach, które popełniamy, wykonując coś ręcznie, część naszej osobowości przejawia się w pracy.

Wydaje mi się, że moje niedokładności są prawdopodobnie specyficzne dla mnie i że podczas rysowania w kółko popełniam te same drobne błędy w podobny sposób. Im bliżej rysownika jest robotyczna doskonałość, tym mniej widoczne są ślady ludzkiej ręki i umysłu, które tworzą te małe nieścisłości, które są unikalne dla tego artysty, i uważam, że nawet jeśli potrwa to trochę dłużej, jest to coś, co warto zachować.

Artykuł ukazał się pierwotnie w numerze 301 z Sztuka komputerowa czasopismo. Kup numer 301.