Uderzając z entuzjazmem w swoją muzyczną zabawkę do powtarzalnej melodii „Baa Baa Black Sheep”, mój ośmiomiesięczny syn jest pochłonięty swoim własnym małym światkiem, radośnie bawiąc się zaledwie kilka stóp dalej. Z zaczerwienionymi oczami i przy trzeciej kawie tego dnia wpatruję się przygnębiony w migoczący ekran komputera. Biała strona spogląda na mnie ponownie i westchnęłam. Jest 8 rano i jestem wyczerpany. Życie nie zawsze było takie.
Rok temu wciąż byłam w ferworze pracy na pełny etat, wlokąc się w ciężką ciążę na stację kolejową, by rano dojeżdżać do pracy i odliczając dni do urlopu macierzyńskiego. Wtedy nie było wątpliwości, że wrócę do pracy w agencji, ale po chaotycznym zerwaniu mieszkałem w mieszkaniu, na które już nie mogłem sobie pozwolić, przeprowadzka 80 mil na północ z powrotem do mojego rodzinnego miasta była już prawie załatwioną sprawą.
Zdeterminowana, by sytuacja mnie nie zepsuła, oparłam się na wsparciu przyjaciół i rodziny i jakoś przeżyłam pierwsze tygodnie całodobowego karmienia, nieustannego przewijania i braku snu. Gdzieś pomiędzy trzecim a czwartym miesiącem zacząłem znów czuć się jak stary ja i gotowy do podjęcia pracy - ale bez pracy do powrotu i niewielkich oszczędności, moje wybory były ograniczone. Powrót do pracy tylko po to, aby moja pensja wydawała się na opiekę nad dziećmi w pełnym wymiarze godzin, nie miała sensu. Postanowiłem spróbować swoich sił jako freelancer.
Jak każda przyszła mama, myślałem, że mam to uporządkowane, ale już po kilku tygodniach moje wielkie plany legły w gruzach. Za dużo się przyjąłem i ugiąłem się pod presją trzymania tylu piłek w powietrzu, że czułem się, jakbym miał mini awarię. Prawdę mówiąc, byłem po prostu przytłoczony i wiedziałem, że coś musi dać.
Pięć miesięcy naprzód, a codzienne życie to nieustanna praca, ponieważ starannie dopracowuję nawyki, które rządzą codziennym życiem. Po drodze odkryłem rutyny, które działają - takie jak wczesne wstawanie i wstawanie na kilka godzin przed obudzeniem się Rydera - i te, które nie działają, na przykład próba wpisania artykułu jedną ręką, jednocześnie balansując Rydera na kolanie, rezultat z czego zostawiła mi trwale lepką klawiaturę.
Wyznaczanie granic między życiem zawodowym a domowym nie zawsze jest łatwe i podobnie jak wielu freelancerów trudno mi się wyłączyć. Nie posiadam laptopa ani iPada, ale mój iPhone jest zawsze w zasięgu ręki, aby mieć szybki dostęp do poczty e-mail, Facebooka i Twittera - jestem stale podłączony, gdy mój umysł powinien być skoncentrowany gdzie indziej.
Poczucie winy nie jest rzadkością; kiedy pracuję, martwię się, że powinienem spędzać z nim więcej czasu; kiedy robię sobie przerwę, nieustannie obserwuję zegar. To ciągłe żonglowanie i czasami mam wrażenie, że nie wykonuję żadnej pracy szczególnie dobrze. Przechodzącemu przybyszowi z zewnątrz i niektórym moim przyjaciołom wydaje mi się, że moje życie jest uporządkowane, ale pod powierzchnią wiosłuję gorączkowo, aby utrzymać się na powierzchni.
Kiedy nie śpię, albo skupiam się na swojej pracy, albo na Ryderze. W międzyczasie staram się nie dopuścić do przepełnienia kosza na pranie i opróżnienia lodówki. Zrezygnowałem z prawie wszystkiego innego.
W praktyce ustalenie w miarę dobrze zorganizowanego dnia w czasie drzemki i innych czynności dla dziecka znacznie zwiększyło moją produktywność. Pielęgnowanie sieci wsparcia innych rodziców pracujących z domu również pomogło mi złagodzić codzienne frustracje i jest to mile widziana przerwa od tego, co szybko może stać się bardzo izolującą egzystencją.
Stopniowo nauczyłam się przyjmować wolniejsze tempo życia i rozluźniać harmonogram, aby dopasować się do nowej roli matki. I chociaż czas na rozpoczęcie przez Rydera przedszkola zbliża się wielkimi krokami, a wraz z nim nowy zestaw wyzwań, z optymizmem patrzę w przyszłość.
Posiadanie dzieci zmienia zasady gry; dostosowanie się do niekonwencjonalnych godzin pracy przy jednoczesnym spełnieniu wymagań małego dziecka może doprowadzić każdego do szału; jednak pomimo nieuniknionych zakłóceń, kontrolowanie czasu i sposobu pracy jest jedną z największych korzyści mojej kariery jako freelancer.
Słowa: Lisa Hassell
